Ακόμα και η βροχή έχει ψυχή

Σχεδόν μόνος τούτη τη φορά
Του νότου
Του ουρανού η οπισθοχώρηση
Η μέρα ακόμη μας περιμένει
Αναχώρηση
Σονέτο
Ο ανθρώπινος δρυμός
Οντολογία του κοράκου
Βλάσφημο
Ας υποθέσουμε ότι η σκόνη είναι ουράνια μόνο
Μια μυρωδιά μπιζελιού στου ταξιδιώτη τη θέση
Θα μπορούσαν όλα να είναι απλά
Η ζωή μου θορυβημένη
Του Μάρκου το φταίξιμο
Εμπιστευτική συνομιλία
Έχεις δικαίωμα να πιστεύεις τα σημάδια που σου αρέσουν
Εκεί όπου η μνήμη κατοικεί
Το όνειρο θα συνέχιζε κάπως έτσι
Έτσι είναι αυτοί
Μικρό γράμμα για τον Alvaro de Campos
1953
Ο έρωτας
Ο Άμλετ πάλι
Δεν ξέρω πόσο άλλο να σε αγαπήσω
Κάτω άπο το νερό ήταν το Βίλνιους
T. S. Alighieri
Που Αίγυπτος
H Εσθονία κάτω από τα ωραία σύννεφα
Το ουράνιο τόξο του ταξιδιού
Έρχεσαι αύριο, ναι;
Γιατί να έρθεις, αφού εδώ δεν ζεις
Τρένα
Δεν μπορώ να συνηθίσω ακόμα
Μάρτη τραγούδησε η καρδιά
Πρίν από πενήντα χρόνια πηγαίναμε στο σχολείο Koidula
Πώς ήταν λοιπόν;
Στο πανδοχείο "Blond Lives Here" βρίσκεις πίσω απ' τον πάγκο αντί για την ξέστηθη
Μέριλιν ένα μελαχρινό αδύνατο κορίτσι με μάτια σαν θαλασσινά φύκια
Στις απείθαρχες καμπύλες των κυριλλικών ν' ανταμωθούμε
[Πόσον καιρό ακόμα...]
Καθ' υπαγόρευσιν ενός ονείρου
[Άντε γεια!]
Πετάει προς την κυψέλη
Στις 3 Απριλίου 2004 λειτούργησε ξανά το τραμ της Βαρκελώνης που, εκατό χρόνια πριν,
τερμάτισε το μέγα έργο του λαμπρότερου πνεύματος της Δύσης, Antoni Gaudi
Είσαι ένας σπίνος στη μηλιά της πάχνης
Του ονείρου του χιονιού
Ξύπνησα όταν με άγγιξε το χέρι σου
Κόκκινο κρασί
Στον αστερισμό του Πενταγώνου
Gare D' Austerlitz
Deutsche Philosophie
Ομίχλη απλώνεται στη γη
Germania 2002 [...]